Зрабіў тэкст для тых, у чыім дзяцінстве "такога не было", і што вось гэта ўсё з бэнзапіламі з Амэрыкі прыйшло.
-- У вашым дзяцінстве, шаноўныя, на кожным куце сядзелі на картанах (на кукішках) блатныя і прыблатнёныя, бо праз сыстэму лягераў і турмаў прайшло каля чвэрці ўсяго насельніцтва СССР, калі ня болей. У вашым дзяцінстве сацыяльна блізкія камуністычнай партыі крымінальнікі кіравалі працэсамі па завугольлях, бо ведалі, што кара да іх ня будзе жорсткай.
А яшчэ ў вашым дзяцінстве не было грамадзка-палітычнай журналістыкі. Хіба што ў нарыс з апісаньнем лесу ці ракі прапагандзе было цяжка пралезьці. Газэты, радыё і ТВ былі, а журналістыкі не было. Былі псыхі і маньякі, былі здаровыя цынічныя забойцы... Усялякія былі пагрозы жыцьцю і спакою. А журналістыкі не было, таму вы нічога асабліва ня ведалі.
Трошкі захапіла сваёй працай тыя самыя часы. Перабудова, але СССР. У Знамені юності пісала нарыс з суда над бандай малалетніх рабаўнікоў, якія рабаовалі сельскія крамы (у той час!), бралі проста што трапіцца, дзеля працэсу, а потым забілі жорстка свайго сябра, які хацеў здацца міліцыі. Сярод іх была дзяўчынка. Такія шудасныя гісторы
Журналістыка і пагоня за клікамі і лайкамі -- розныя рэчы. Не пішы, калі табе няма сказаць нешта новае і прынцыпова важнае. А так, з-за такіх "журналістаў" і прадукуемага імі інфармацыйнага лайна я ўвогуле перестаў заходзіць на сайты. Шкада марнаваць час свайго жыцця на чытанне гэтага бессэнсоўнага белага шуму. "У яе брошка бел-чырвона-белая.", "Ён хадзіў у фітнэс цэнтар і падымаў там штангу.", "Пасля родаў яны падарылі доктару торт.". Навошта пра ўсё гэта пісаць? І гэта толькі тое, што прасачылася на ФБ, уяўляю які трэш і ў якой колькасці публікуецца кожны дзень на саміх грашовых сайтах.
Ребята из Беларуси, которые бросили работу и учебу, семью и друзей, и поехали на Донбасс сражаться на стороне Украины. Не за деньгами, не за статусами и не за госнаградами, они им тут не особо светят, а защищать идеи и цивилизационные ценности, которые сейчас у нас на востоке противостоят "русскому миру" и мордорской империи. Меня это вражает вдвойне, когда вижу сколько украинцев забили на свою страну и на эту войну, в то время как иностранцы рвутся нам помогать. Спасибо, друзья, я вами горжусь.
-- У вашым дзяцінстве, шаноўныя, на кожным куце сядзелі на картанах (на кукішках) блатныя і прыблатнёныя, бо праз сыстэму лягераў і турмаў прайшло каля чвэрці ўсяго насельніцтва СССР, калі ня болей. У вашым дзяцінстве сацыяльна блізкія камуністычнай партыі крымінальнікі кіравалі працэсамі па завугольлях, бо ведалі, што кара да іх ня будзе жорсткай.
А яшчэ ў вашым дзяцінстве не было грамадзка-палітычнай журналістыкі. Хіба што ў нарыс з апісаньнем лесу ці ракі прапагандзе было цяжка пралезьці. Газэты, радыё і ТВ былі, а журналістыкі не было. Былі псыхі і маньякі, былі здаровыя цынічныя забойцы... Усялякія былі пагрозы жыцьцю і спакою. А журналістыкі не было, таму вы нічога асабліва ня ведалі.
Трошкі захапіла сваёй працай тыя самыя часы. Перабудова, але СССР. У Знамені юності пісала нарыс з суда над бандай малалетніх рабаўнікоў, якія рабаовалі сельскія крамы (у той час!), бралі проста што трапіцца, дзеля працэсу, а потым забілі жорстка свайго сябра, які хацеў здацца міліцыі. Сярод іх была дзяўчынка. Такія шудасныя гісторы
Журналістыка і пагоня за клікамі і лайкамі -- розныя рэчы. Не пішы, калі табе няма сказаць нешта новае і прынцыпова важнае. А так, з-за такіх "журналістаў" і прадукуемага імі інфармацыйнага лайна я ўвогуле перестаў заходзіць на сайты. Шкада марнаваць час свайго жыцця на чытанне гэтага бессэнсоўнага белага шуму. "У яе брошка бел-чырвона-белая.", "Ён хадзіў у фітнэс цэнтар і падымаў там штангу.", "Пасля родаў яны падарылі доктару торт.". Навошта пра ўсё гэта пісаць? І гэта толькі тое, што прасачылася на ФБ, уяўляю які трэш і ў якой колькасці публікуецца кожны дзень на саміх грашовых сайтах.
Ребята из Беларуси, которые бросили работу и учебу, семью и друзей, и поехали на Донбасс сражаться на стороне Украины. Не за деньгами, не за статусами и не за госнаградами, они им тут не особо светят, а защищать идеи и цивилизационные ценности, которые сейчас у нас на востоке противостоят "русскому миру" и мордорской империи. Меня это вражает вдвойне, когда вижу сколько украинцев забили на свою страну и на эту войну, в то время как иностранцы рвутся нам помогать. Спасибо, друзья, я вами горжусь.
Комментариев нет:
Отправить комментарий